فارس| فصل سوم کاوش‌های باستان‌شناسی در تپه ۶۵۰۰ ساله پوستچی آغاز شد
تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۹۳۲۵۶۴
مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس از آغاز سومین فصل کاوش‌های باستان‌شناسی تپه پوستچی توسط هیئت ایرانی در شیراز خبر داد. ۱۴ مهر ۱۳۹۷ - ۱۱:۲۸ استانها فارس نظرات
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان فارس، مصیب امیری بابیان مطلب فوق اظهار داشت: سومین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی تپه پوستچی با مجوز پژوهشکده باستان‌شناسی سازمان میراث فرهنگی توسط یک هیئت باستان‌شناسان ایرانی به سرپرستی حسنعلی عرب و علیرضا سرداری زارچی در شیراز آغاز شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی گفت: اعتبار این برنامه توسط دانشگاه هنر شیراز تامین و کاوش تا نیمه دوم آبان ماه ادامه دارد.
بنابراین گزارش فصل نخست کاوش این تپه در خردادماه سال 95 انجام و منجر به کشف حدود هزار شیء باستانی از این تپه شد. همچنین آثار به دست آمده منجر به افزایش قدمت شهرشیراز از سه هزار سال به شش هزار و 500 سال بود.
به گفته حسنعلی عرب سرپرست مشترک تیم کاوش تپه پوستچی شیراز در ارتباط با نتایج فصل دوم، مطالعاتی که تاکنون انجام شده نشان می‌دهد تپه پوستچی نخستین استقرارگاه در دشت شیراز است.
وی مهمترین هدف در فصل دوم کاوش را ادامه اقدامات فصل قبل که درواقع گاه نگاری محوطه باستانی پوستچی محسوب می‌شود، اعلام کرده بود تا باستان شناسان بتوانند به شناختی از لایه‌های قدیمی‌تر از این محوطه برسند.
این باستان‌شناس با اشاره به شواهد دیگری که در کاوش‌ها به‌دست‌آمده بود نیز بیان کرد: از جمله شواهد دیگری که از این فصل به دست آمد تعداد زیاد قطعات سفالی و ابزارهای سنگی است که اطلاعات زیادی درباره نحوه معیشت مردمان آن دوره به ما می‌دهد.
این باستان شناس افزود: همچنین از داده‌های استخوانی به دست آمده به این نتیجه رسیدیم در این محل، تدفین‌هایی از دوره ساسانی وجود داشته است و انسان‌ها به‌صورت گذرا تدفین انجام داده‌اند که احتمالاً مربوط به کوچ‌نشینانی بوده که در دوره ساسانی در این منطقه حضور داشته‌اند.
علیرضا سرداری دیگر سرپرست مشترک این تیم کاوش نیز بیان کرده بود: باید گفت تپه پوستچی بقایای به‌جامانده از روستایی از دوران پیش‌ازتاریخ از شش و هزار و 5000 تا هفت هزار سال پیش بوده که در باستان‌شناسی به آن «باکون» یا «شمس‌آباد» گفته می‌شود یعنی مرحله شکل‌گیری روستاهای بزرگ و پیچیده با فرهنگ مسنجم که با روستاهای قدیمی‌تر متفاوت است.
انتهای پیام/ن
R41382/P1361/S6,61/CT12منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۹۳۲۵۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است. او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است. در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد. باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آنها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است. سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود. کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت